Ako ay isang kabataan sa Pilipinas isinilang

 Ipinagmamalaki bansang aking sinilangan

 Mayaman sa kultura, tradisyon at kaugalian

 Idagdag pa rito mga karunungang-bayan.

Salawikain, kasabihan, maging bugtungan man

Kailanman, hindi nawawala sa mga usapan

Mga sandata at gabay sa pamumuhay

Ng mga Pilipinong may lahing marangal.

Habang binabagtas ko ang buhay kabataan

Masasayang bugtungan aking natutuklasan,

Nagsisilbing libangan at nagpapatalas ng isipan

Sa mga katulad kong uhaw sa karunungan.

Minsan kong narinig wika ni lolo’t lola

Pinangangaralan butihing ama’t ina

“Kung ano ang puno gayon din ang bunga”

Isang paalaala sa anak na sinisinta.

Sa paglakad ng panahon, marami ang nagbabago

Ang dating panuntunan ay unti-unting naglalaho,

Ito’y napapalitan ng makabagong instrumento

Maraming Pilipino, sadyang natatangay sa uso.

Kaya nga’t kaibigan, ako ngayo’y nananawagan,

Bakit hindi natin ibalik ang ating nakagisnan,

Halina’t muling tuklasin natatagong kaisipan

Ng mga karunungang- bayang gabay sa araw-araw

na paglalakbay.

By: Kim Howell M. Gutierrez | Teache I | Olongapo City National Highschool | OLongapo City