Sa silid paaralan, bawat araw nagsusumikap,
Sa mga gabing walang tulog, aralin niya’y inihahanda,
Puso’t isip ay nag-aalab, sa pagtuturo’y wagas,
Ang sakripisyo ng guro, hindi masukat nino man.

Sa bawat aral na itinatak, sa isipan ng mga mag-aaral
Pangarap niyang makita, tagumpay ng bawat isa,
Sa kabila ng pagod at hirap, luha’y lihim na pumapatak,
Guro’y bayani ng bayan, sa puso niya’y may pagmamahal.

Sa oras ng pangangailangan, sila’y nagsisilbing gabay,
Sa landas na madilim guro’y tanglaw ng buhay,
Di alintana ang sarili tulong sa iba’y laging alay,
Guro dakilang lingkod sa pag-asa’y may tanglaw.

Sa bawat paglipas ng panahon, mga alaalang naiwan,
Sa kanilang mga mag-aaral, walang hanggang yaman,
Kahit sa huling hininga, guro’y di bibitaw,
Guro, sa mundo’y di mawawala kailanman.